Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες). 2014.
διασάλευση — η 1. τράνταγμα, κλονισμός 2. διατάραξη, αναταραχή 3. φρ. «διασάλευση φρενών» παραφροσύνη … Dictionary of Greek
διασάλευση — η ταραχή, κλονισμός, τράνταγμα: Η απιστία του προκάλεσε τη διασάλευση της σχέσης τους … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
ανάπαρτος — η, ο [αναπαίρνω] 1. αυτός που παρασύρθηκε μακριά και εξαφανίστηκε 2. αυτός που εκστασιάστηκε, που περιήλθε σε έκσταση από θαυμάσιο θέαμα, όνειρο, οπτασία κ.λπ. 3. αυτός που έπαθε διασάλευση τού νου, ο εκτός εαυτού, αλλόφρων … Dictionary of Greek
ανισορροπία — η 1. έλλειψη ισορροπίας, αστάθεια 2. η έλλειψη αρμονίας, η διασάλευση της πνευματικής ισορροπίας ή των ηθικών ροπών ενός ατόμου. [ΕΤΥΜΟΛ. < ανισόρροπος. Η λ. μαρτυρείται στον κληρικό και διδάσκαλο του Γένους Νικηφόρο Θεοτόκη (1731 1800)] … Dictionary of Greek
διασαλευτής — ο αυτός που προκαλεί τη διασάλευση, ταραχοποιός … Dictionary of Greek
διατάραξη — η (AM διατάραξις) 1. διαταραχή, διασάλευση νεοελλ. 1. αστρον. κάθε μεταβολή τών στοιχείων τής τροχιάς ενός ουράνιου σώματος που κινείται γύρω από άλλο ουράνιο σώμα, η οποία οφείλεται στην ύπαρξη ενός ή περισσότερων άλλων σωμάτων 2. γεωλ. η αλλαγή … Dictionary of Greek
εκστατικός — ή, ό (AM ἐκστατικός, ή, όν) μσν. νεοελλ. αυτός που βρίσκεται σε έκσταση, σε θαυμασμό, σε θάμβος, ο κατάπληκτος μσν. αυτός που γίνεται με έκσταση αρχ. 1. αυτός που έχει την τάση να απομακρύνεται από κάτι, ο άστατος (αντίθ. εμμενετικός) 2. αυτός… … Dictionary of Greek
κλονισμός — ο (Μ κλονισμός, ὁ, και κλόνισμα, τὸ) [κλονίζω] νεοελλ. 1. η ενέργεια και το αποτέλεσμα τού κλονίζω*, κούνημα, τράνταγμα 2. μτφ. διαταραχή, διασάλευση («κλονισμός τής υγείας») 2. ιατρ. παθολογική κατάσταση χαρακτηριζόμενη από ύπαρξη κλονικών… … Dictionary of Greek
παρακεκακωμένος — η, ον, Α αυτός που έχει υποστεί διασάλευση τού νου, παράφρονας, τρελός. [ΕΤΥΜΟΛ. Μτχ. παθ. παρακμ. τού άχρηστου ρ. παρακακῶ] … Dictionary of Greek
παρασάλευση — η διασάλευση. [ΕΤΥΜΟΛ. < παρασαλεύω. Η λ., στον λόγιο τ. παρασάλευσις, μαρτυρείται από το 1782 στον Αδ. Κοραή] … Dictionary of Greek
